با استفاده از وسیله ای به نام مونیتور اندازه گیری متابولیکی انجام می شود. انواع متفاوتی از مونیتور اندازه گیری متابولیکی وجود دارد؛ مثل مونیتور های که فقط میزان اکسیژن مصرفی و دی اکسید کربن تولید شده را اندازه می گیرد تا وسایلی که قابلیت تشخیص پارامترهای عملکرد ریوی و تست ورزش را نیز دارد. مونیتور های بزرگ تر گران قیمت تر هستند، زیرا قابلیت گسترده تری شامل اندازه گیری بر هم کنش کالریمتری غیر مستقیم بیماران بستری در بیمارستان که به دستگاه تنفس متصل اند را دارند. مونیتور های مکانیکی اغلب در بیمارستان برای ارزیابی نیاز به انرژی به کار می روند و بیشتر در واحدهای مراقبت ویژه (ICU) وجود دارند. برای اندازه گیری انرژی مصرفی افراد یا بیمارانی که قادر به تنفس هستند از وسایل کالری متری غیر مستقیم کوچک تر «دستی» استفاده می شود که به طور اختصاصی برای اندازه گیری اکسیژن مصرفی طراحی شده ، در حالی که مقدار دی اکسید کربن تولیدی را ثابت در نظر می گیرد. این وسایل به راحتی قابل حمل هستند و قیمت نسبتاً ارزانی دارند.
قبل از انجام کالری متری غیر مستقیم باید از چهار چوب محدودی پیروی کرد. در افراد سالم، حداقل 5 ساعت ناشتا بودن پس از وعده های غذایی اصلی و میان وعده ها توصیه می شود. باید از کافئین حداقل 4 ساعت و از الکل و سیگار حداقل 2 ساعت پرهیز شود. آزمایش نباید زودتر از 2 ساعت پس از ورزش متوسط انجام شود و توصیه می گردد بین انجام ورزش استقامتی شدید تا کالری متری ، 14 ساعت فاصله باشد. برای دستیابی به یک وضعیت پایدار باید قبل از انجام کالری متری ، یک دوره استراحت 10 تا 20 دقیق ای وجود داشته باشد. در یک اندازه گیری کالری متری غیر مستقیم به مدت 10 دقیقه که 5 دقیقه ی اول آن کنار گذاشته شده و 5 دقیقه ی دوم در نظر گرفته می شود، ضریب تغییر کمتر از 10% بیانگر اندازه گیری پایدار است. وقتی شرایط اندازه گیری گفته شده اجرا شد و یک وضعیت پایدار به دست آمد ، مصرف انرژی را در هر زمان از روز می توان اندازه گرفت.
میزان مصرف انرژی برای افراد بیمار یا مجروح قابل اندازه گیری است. وسیله ای مورد استفاده برای بیماری که به دستگاه تنفس متصل است، با وسیله ی مورد استفاده برای بیماران سرپایی متفاوت است، اما اجرای شرایط ویژه ی اندازه گیری برای این گونه بیماران نیز ضروری است. وقتی این شرایط اجرا شد، کالری متری غیر مستقیم به منظور اندازه گیری انرژی مصرفی بیماران بستری با بیمارای حاد و یا در وضعیت بحرانی (اوژانسی)، بیماران سرپایی یا افراد سالم قابل استفاده است.